برهم کنش فاصله نشاء و میزان کود نیتروژن بر برخی صفات زراعی و عملکرد دانه چهار ژنوتیپ امیدبخش برنج

این پژوهش با هدف دستیابی به مناسب ترین فاصله نشاء و میزان کود نیتروژنه در واحد سطح بر روی چهار لاین امیدبخش برنج در استان کهگیلویه و بویراحمد شهرستان چرام در سال های زراعی 1395 و 1396 اجرا گردید. فاکتور فاصله نشاء در سه سطح 15×15، 20×20 و 25×25 سانتی متر، و میزان نیتروژن در سه سطح 50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در نظر گرفته شد. صفات مورد بررسی شامل تعداد روز تا گلدهی، تعداد روز تا رسیدن، ارتفاع بوته، شاخص برداشت، اجزای عملکرد و عملکرد دانه بود. نتایج نشان داد که از نظر عملکرد دانه بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. اثر فواصل کاشت، سطوح کود نیتروژنه و همچنین اثر متقابل فواصل نشاء و سطوح کود نیتروژنه بر عملکرد دانه از نظر آماری در سطح احتمال 5% معنی دار شد. اثر ژنوتیپ ها و فواصل نشاء بر روی ارتفاع بوته، تعداد روز تا گلدهی و تعداد روز تا رسیدن معنی دار نبود؛ در حالی که اثر کود نیتروژنه بر سایر صفات در سطح احتمال 5% معنی دار شد. افزایش کود نیتروژنه، و کاهش فاصله نشاء، عملکرد دانه را به طور معنی داری کاهش داد. تعداد دانه در مترمربع و تعداد پنجه بارور، اجزای موثر بر تفاوت عملکرد دانه بودند. نتایج نشان داد عملکرد دانه ژنوتیپ ها در فاصله نشاء دوم تفاوت معنی داری با سایر فواصل نشاء داشت. بیش ترین عملکرد دانه از تیمار ژنوتیپ 3 در فاصله نشاء دوم (20×20 سانتی متر) و سطح دوم مصرف کود نیتروژنه (100 کیلوگرم در هکتار) به میزان 503/9 تن در هکتار به دست آمد؛ لذا می توان این تیمار را با در نظر گرفتن ملاحظات اقتصادی و زیست محیطی به کار برد.