مروری بر روش های آموزش سازه برای معماران رهیافتی در جهت انسجام آموزه های سازه با فرآیند طراحی معماری

دغدغه ی چگونگی آموزش سازه در دانشکده های معماری از نارضایتی بروز پیداکرده در 1976 در دانشگاه کالیفرنیا - برکلی پررنگ شد. دلایل نارضایتی ها از آموزش سازه در دانشکده های معماری در آن زمان در موارد زیر خلاصه شد: جدا بودن حوزه ی دانش "سازه" از دیگر حوزه های دانشی در رشته ی معماری و عدم انسجام مفاهیم سازه ای با روند طراحی معماری، روش های آموزش سنتی و مفاهیم منشعب شده از برنامه ی آموزشی در مدارس مهندسی عمران که برای پاسخ به نیازهای معماران توسعه پیدا نکرده است، مفاهیم سطحی و ضعیف که برای موضوعات و نیازهای فنی معماری رضایت بخش نیستند. پژوهشگران بسیاری در پی بررسی دلایل بروز این مسیله و پاسخ به آن برآمدند. این مقاله، مروری بر پژوهش های صورت گرفته در این خصوص دارد و همچنین درخلال آن برنامه ی آموزشی سازه در چند دانشگاه منتخب از جمله دانشگاه برکلی که آغاز کننده ی این حرکت بوده است، را بررسی کرده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که آموزش مبانی و کلیات سازه به معماران، قدم اول در آموزش سازه است. درک رفتار سازه ها و استفاده از سازه ها به عنوان یک نیروی خلاق در طراحی، اهداف آموزشی متعالی تری هستند که نیاز به فعالیت های آموزشی در محیط دانشگاه دارند. نتایج پژوهش های صورت گرفته نشان می دهد که کار با مدل های فیزیکی سازه، بهره گیری از نرم افزارهای سازه ای و همچنین انجام تمرینات طراحی سازه در ذیل فرآیند طراحی معماری، از جمله فعالیت های موثر در این خصوص هستند. استفاده از مدل های فیزیکی، بر درک اولیه از رفتار سازه ها موثر است. شبیه سازی های رایانه ای از مدل-های سازه ای، تحلیل های پیچیده تری از رفتار سازه ها را به صورت بصری نمایش می دهد و انجام تمرینات طراحی سازه در ذیل طراحی معماری، بر آموزش کاربرد دانش سازه در طراحی معماری تاکید می کند. این پژوهش با گردآوری کتابخانه ای-اسنادی داده ها و همچنین روش پژوهش تحلیل- محتوا صورت گرفته است.