اثربخشی روان درمانی معنوی-مذهبی چند وجهی بر آشفتگی روانی و میزان تاب آوری زنان معتاد تحت درمان

عدم نظارت کافی بر فرزندان از سوی خانواده ها و عدم مراقبت و هدایت آنان در ساعات فراغت و بیکاری، مهیا نبودن وسایل و تفریحات سالم و ورزش و ضعف در آموزش وپرورش صحیح، عدم آشنایی سطحی افراد با مضرات مواد مخدر، کمبود محبت، دردهای عصبی، ناراحتی های جسمی، ناکامی ها از عوامل مهم اعتیاد می باشند. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی روان درمانی معنوی - مذهبی چند وجهی بر روی آشفتگی روانی و میزان تاب آوری زنان معتاد تحت درمان شهر بندرعباس انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان معتاد تحت درمان شهر بندرعباس در سال 1399  بودند. نمونه موردمطالعه شامل 29 نفر (14 نفر گروه آزمایش و 15 نفر کنترل)  از زنان بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی از میان زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بندرعباس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و اعضای گروه آزمایش تحت روان درمانی معنوی-مذهبی چندوجهی قرار گرفتند. از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) و مقیاس تاب آوری (CD-RISC) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری و نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در آشفتگی روانی (50/12 F= و 05/0 p<) و تاب آوری از زندگی (61/4 =F و 05/0 <p) تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به یافته های این پژوهش، روان درمانی معنوی-مذهبی چندوجهی به عنوان یک روش موثر در بهبود آشفتگی روانی و تاب آوری زنان معتاد تحت درمان عمل کرد و می تواند به عنوان یکی از متغیرهای اثرگزار در حوزه روان درمانی شناخته شود.