تاثیر مداخلات بانک مرکزی در بی ثباتی نرخ ارز با استفاده از روش کوانتایل در ایران

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مداخلات بانک مرکزی  بر بی ثباتی نرخ ارز در ایران با استفاده از رگرسیون چندکی طی سال های 1353 تا 1400 است. همچنین به منظور برآورد بی ثباتی نرخ ارز از مدل GARCH (1,1) و برای محاسبه شاخص مداخله بانک مرکزی از شاخص استاوارک استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اولا در دهک های بالاتر ارزی رابطه معناداری بین دو شاخص مداخله بانک مرکزی و بی ثباتی نرخ ارز وجود دارد؛ به طوری که از دهک پنجم شدت معناداری افزایش می یابد. همچنین در دهک های بالاتر، میزان بی ثباتی نرخ ارز اثرپذیری کمتری نسبت به شاخص مداخله بانک مرکزی دارد. در واقع، به ازای یک واحد افزایش شاخص مداخله بانک مرکزی، بی ثباتی نرخ ارز در دهک های بالاتر کمتر از دهک های پایینی افزایش می یابد. در مجموع، شاخص مداخله بانک مرکزی با ضریب 0٫004 تاثیر مثبت و معناداری در بی ثباتی نرخ ارز گذاشته است. باتوجه به تاثیری که مداخله بانک مرکزی در افزایش بی ثباتی نرخ ارز دارد، پیشنهاد می شود دخالت بانک مرکزی در بازار ارز کاهش یابد و نظام ارزی از حالت شناور مدیریت شده به حالت شناور تغییر پیدا کند تا با کاهش سیاست های نامناسب ازجمله قیمت گذاری دستوری نرخ ارز، نرخ ارز با توجه به عرضه و تقاضای آن تعیین شود.