روش‏های بی حسی موضعی بخش انتهای اندام‏ها در گاو

گاوها معمولا مقید سازی فیزیکی را تحمل می‏ کنند بنابراین، بسیاری از روش‏ های درمانی و جراحی شامل جراحی‏ های اندام حرکتی را می‏ توان با استفاده از ترکیب آرام ‏بخشی ملایم و بی‏ حسی موضعی یا ناحیه‏ ای انجام داد. این روش‏ ها از خطرات بیهوشی عمومی اجتناب می‏ کنند و نسبتا ساده و ارزان با عوارض جانبی کم هستند. بی‏ حسی موضعی یا ناحیه‏ ای شامل تزریق داروی بی‏ حسی است که از بین رفتن حس را در یک بخش از بدن فراهم می‏ آورد. استفاده مناسب از بی‏ حسی‏ های موضعی ابزاری مهم جهت انجام روش‏ های درمانی و جراحی در اندام‏ های حرکتی گاو است. مهم است که بی‏ حسی موضعی بی‏ دردی کافی را برای کنترل درد فراهم آورد. لیدوکایین معمول‏ ترین داروی بی‏حسی موضعی است که در گاو استفاده می‏ شود. چندین روش بی‏ حسی موضعی و ناحیه ‏ای شامل بی‏ حسی عصبی، بی‏ حسی حلقوی، بی‏ حسی چهار نقطه‏ ای و بی ‏حسی ناحیه ‏ای سیاهرگی برای بخش پایینی اندام‏ ها در گاو وجود دارد. در بی‏ حسی ناحیه ‏ای، داروی بی‏ حسی نزدیک یک عصب خاص تزریق می‏ شود در حالی‏ که بی‏ حسی حلقوی با تزریق داروی بی‏ حسی به‏ صورت دورتادور انجام می‏ شود. در بی‏ حسی چهار نقطه ‏ای، داروی بی‏ حسی در چهار نقطه به ‎منظور بی‏ حس کردن بخش پایینی اندام از پسترن به سمت پایین تزریق می‏ شود. در بی ‏حسی ناحیه ‏ای سیاهرگی، داروی بی‏ حسی به‏ صورت داخل سیاهرگی از طریق یک کاتاتر، پس از قرار دادن تورنیکت دورتادور اندام تزریق می‏ شود. توجه به حجم داروی بی‏ حسی موضعی جهت پیشگیری از اثرات سمی این داروها ضروری است. در این مقاله، معمول‏ ترین روش ‏های بی‏ حسی موضعی در بخش انتهایی اندام‏ ها گاو شرح داده می‏ شود.