جراحات لیگامانی مفصل استایفل در گاو

لنگش اندام‏های حرکتی خلفی منشا گرفته از مفصل استایفل یکی از عوامل درد و کاهش تولید و حذف از گله در گاو است. استایفل مفصلی بزرگ است که به سه مفصل رانی کشککی و رانی درشت‎نی خارجی و داخلی تقسیم می‏شود. ساختارهای اصلی بافت نرم مفصل استایفل لیگامان‏های جانبی خارجی و داخلی، لیگامان‏های صلیبی قدامی و خلفی، لیگامان‏های کشککی خارجی، میانی و داخلی و منیسک‏ها هستند که در تثبیت مفصل استایفل و عملکرد آن مشارکت دارند. اختلالات مختلفی شامل شکستگی‏ها، آرتریت و جراحات منیسک‏ها، لیگامان‏های جانبی و صلیبی و ثبیت فوقانی کشکک مفصل استایفل در گاو را تحت تاثیر قرار می‏دهند. مهم‏ترین پیامد جراحات استایفل بیماری تخریب کننده مفصل است. درجات مختلفی از افیوژن مفصل، درد و لنگش، علایم بالینی جراحات استایفل در گاو هستند. تشخیص و درمان لنگش مفصل استایفل ممکن است دشوار باشد. رادیولوژی و اولتراسونوگرافی می‏تواند برای تشخیص جراحات مفصل استایفل در گاو استفاده شود. به دلیل ملاحظات اقتصادی و محدودیت‏های دیگر، کاربرد روش‏های تصویربرداری تشخیصی مانند آرتروسکوپی، توموگرافی کامپیوتری (سی‏‏تی‏ اسکن) و تصویر سازی تشدید مغناطیسی (ام ‏آر آی) رایج نیست. روش‏های جراحی و مدیریت محافظه‏ کارانه برای درمان اختلالات استایفل در گاو استفاده می‏شوند. ارزش اقتصادی گاو، شدت جراحت، در دسترس بودن تجهیزات و تبحر جراح باید برای انتخاب گزینه‏ های درمان مورد توجه قرار گیرد. پیش‏آگهی اختلالات استایفل در گاو متغیر است و نوع جراحت، شدت آن، ساختارهای درگیر و جراحات هم‏زمان و همچنین شرایط گاو بستگی دارد. در این مقاله مهم‏ترین جراحات مفصل استایفل، علایم بالینی، تشخیص، درمان و پیش‏آگهی این جراحات در گاو شرح داده می‏شود.