مطالعه نگاره کشته شدن ارجاسب در رویین دژ به دست اسفندیار از منظر روایت شناسی

رویکرد روایت شناسانه، امکان بررسی آثاری که در حوزه هنرهای تجسمی خلق شده اند را فراهم می آورد. این رویکرد، جستاری بینارشته ای است که در زمینه های گوناگون گسترش یافته و به کار برده می شود. این گونه به نظر می رسد که آثار نگارگری دارای خصوصیات و ویژگی هایی هستند که می توان آن ها را از دیدگاه روایت شناسی بررسی کرد. پژوهش حاضر می کوشد تا به تحلیل روایت شناسانه نگاره کشته شدن ارجاسب در رویین دژ به دست اسفندیار، از شاهنامه بایسنقری بپردازد و در این راستا، بان پرسش روبه رو است که به چه صورت می توان نگاره کشته شدن ارجاسب در رویین دژ به دست اسفندیار را از منظر روایت شناسی بررسی کرد؟ روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است و داده ها به روش اسنادی گرد آوری و یادداشت برداری شده و  برای پاسخ گویی به پرسش پژوهش ساماندهی شده اند. یافته های پژوهش نمایانگر آن است از دیدگاه مدل کنشگران، می توان کنشگر فاعل (اسفندیار)، کنشگر گیرنده (خواهران اسفندیار)، کنشگر شی ارزشمند (آزادی خواهران اسفندیار) و کنشگر بازدارنده (ارجاسب) را در نظر گرفت. همچنین، می توان به پاره ابتدایی: رفتن اسفندیار به قصر، پاره میانی: آزاد کردن خواهران و پاره انتهایی درگیری و کشتن ارجاسب را اشاره کرد. زوی هم رفته، این اثر دارای ویژگی هایی است که امکان تحلیل روایت شناسانه را فراهم می آورد.