اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود توجه و برنامه ریزی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود برنامه ریزی و توجه دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بود.

 روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی 12 -7 سال شهر اردبیل در سال 1398 بود که 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در گروه های آزمایش و گواه به تعداد مساوی جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده ها از فرم کوتاه و تجدید نظر شده ی مقیاس درجه بندی کانرز والدین، آزمون برج لندن و آزمون تولز- پیرون استفاده شد. در گروه آزمایش بازی درمانی شناختی رفتاری (10 جلسه 45 دقیقه ای) اجرا شد و گروه گواه تحت مداخله قرار نگرفت. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد بازی درمانی شناختی رفتاری اثر معناداری بر بهبود برنامه ریزی و توجه دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی دارد (05/0>P)، به طوری که به ترتیب دانش آموزانی که در گروه آزمایش تحت بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفته بودند از سطوح بالاتر برنامه ریزی و توجه نسبت به دانش آموزان گروه کنترل برخوردار بودند. 

با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بازی درمانی شناختی رفتاری می تواند به عنوان روشی موثر در بهبود برنامه ریزی و توجه دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در نظر گرفته شوند.