شناسایی گروه های عاملی، محتوای فنل و فلاونوئید کل، پتانسیل آنتی اکسیدانی و فعالیت ضدمیکروبی عصاره آبی فلفل سیاه و برهمکنش آن با آنتیبیوتیک های کلرامفنیکل و آمفوتریسین B

در این پژوهش، گروه های عاملی زیست فعال، محتوای تام فنلی و فلاونویید، پتانسیل آنتی اکسیدانی و فعالیت ضدمیکروبی عصاره آبی فلفل سیاه و همچنین برهمکنش آن با آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل و آمفوتریسین B در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج طیف سنجی فروسرخ عصاره فلفل سیاه، پیک های مشاهده شده موید حضور گروه های عاملی O-H (cm-1 3000-3500)،C-H  (cm-1 2800-3000)، C=O (cm-1 52/1633 - 62/1613) و C-O (cm-1 82/1038- 57/1000) ترکیبات زیست فعال بود. میزان فنل کل عصاره فلفل سیاه برابر 12/45 میلی گرم گالیک اسید بر گرم عصاره و میزان فلاونویید آن برابر با 66/29 میلی گرم کویرستین بر گرم عصاره بدست آمد. نتایج حاصل از فعالیت آنتی اکسیدانی برحسب فاکتور IC50 به روش(2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl)  DPPH و ABTS (2,2-azinobis 3-ethyl-benzothiazoline-6-sulfonic acid) به ترتیب μg/ml 37/32 و 45/28 بود. زوال رنگ بتا کاروتن برای فعالیت آنتی اکسیدانی 45/46 درصد بدست آمد. در روش انتشار در دیسک بیشترین قطر هاله عدم رشد (16 میلی متر) عصاره فلفل سیاه در غلظت 70 میلی گرم بر میلی لیتر مربوط به گونه قارچی آسپرژیلوس نایجر بود. در روش چاهک در آگار بیشترین قطر هاله عدم رشد در کمترین غلظت (10 میلی گرم بر میلی لیتر) مربوط به گونه قارچی آسپرژیلوس نایجر با قطر هاله 40/8 میلی متر بود، همچنین در این غلظت هیچ گونه هاله عدم رشد برای گونه باکتریایی  اشرشیا کلی مشاهده نگردید. نتایج حاصل نشان داد که حداقل غلظت بازدارندگی برای اشرشیا کلی، سودوموناس ایروژینوزا، استافیلوکوکوس اوریوس، باسیلوس کواگولانس و آسپرژیلوس نایجر به ترتیب 32، 16، 4، 8 و 4 میلی گرم بر میلی لیتر بود. نتایج حاصل از برهمکنش عصاره فلفل سیاه با آنتی بیوتیک کلرامفنیکل نشان داد که گونه های باکتریایی اشرشیا کلی، سودوموناس ایروژینوزا و استافیلوکوکوس اوریوس حالت هم افزایی داشت اما برای گونه گرم مثبت باسیلوس کواگولانس حالت اثر کاهندگی مشاهده شد.