الکتروریسی بدون نازل: نانوانکپسولاسیون اسانس زنیان با استفاده از نانوالیاف کیتوزان-ژلاتین

هدف از این تحقیق بررسی کارایی الکتروریسی بدون نازل برای انکپسوله کردن اسانس زنیان (به عنوان یک زیست فعال آبگریز) با استفاده از دو هیدروکلویید (کیتوزان/ژلاتین) به منظور افزایش خواص آنتی اکسیدانی و پایداری آن برای کاربردهای غذایی بود. نانوالیاف با استفاده از کیتوزان/ژلاتین در نسبت های 1:6، 1:8 و 1:10 و غلظت های 20 و 40 درصد زنیان ریسیده شدند. خواص محلول (ویسکوزیته و هدایت الکتریکی) اندازه گیری شد. داده های کارایی انکپسولاسیون و ظرفیت بارگذاری مبین بهبود با افزایش غلظت اسانس بود. قطر و مورفولوژی الیاف با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. نانوالیاف کیتوزان/ژلاتین با نسبت 1:6 حاوی 40 درصد اسانس دارای بیشترین کارایی انکپسولاسیون (9/99%)، ظرفیت بارگذاری (9/39%) و کمترین قطر (nm146) بودند. طیف سنجی فروسرخ با انعکاس کلی ضعیف شده (ATR-FTIR) ثابت کرد که حین الکتروریسی، هیچ برهمکنش شیمیایی بین مواد تشکیل دهنده رخ نداده است و داده های کالریمتری روبشی افتراقی (DSC) نشان داد که اسانس به خوبی در نانوالیاف محصور شده است. خواص آنتی اکسیدانی توسط آزمون DPPH تجزیه و تحلیل شد و کارایی کپسولاسیون برای محافظت از آنتی اکسیدان ها را تایید کرد.