بررسی زمان شروع خوردگی سازه های بتن آرمه در فواصل مختلف از دریا

یکی از آسیب هایی که در سازه های بتن آرمه به وجود می آید و باعث می شود که سازه مورد نظر عملکرد مورد انتظار را در هنگام وقوع زلزله محتمل نداشته باشد خوردگی آرماتور می باشد. سازه های بتن آرمه نزدیک به ساحل، پل هایی که در معرض نمک یخ زدایی در فصل زمستان هستند، پایه های سازه های دریایی که تحت اثر جزر و مد هستند، از جمله مواردی است که خوردگی باعث آسیب در عملکرد مورد انتظار می شود. خوردگی بیشتر تحت دو عامل کلر (خوردگی حفره ای) و کربناسیون (خوردگی یکنواخت) رخ می دهد. بعد از عبور این یون ها از پوشش فیزیکی (کاور بتنی) و پوشش شیمیایی (لایه محافظ غیر فعال دور میلگرد) به سطح میلگرد رسیده و خوردگی آغاز می شود. در اثر خوردگی خصوصیات مکانیکی فولاد و بتن کاهش یافته و عملکرد لرزه ای سازه را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از پارامترهای مهم در بررسی آثار خوردگی بر عملکرد لرزه ای در طول عمر مفید سازه، زمان شروع خوردگی می باشد. براساس قانون فیک زمان شروع خوردگی تابعی از کلرید سطحی، ضریب انتشار کلرید در بتن، پوشش بتنی روی آرماتورها و کلرید بحرانی می باشد. در این تحقیق خوردگی ناشی از کلر در نظر گرفته شده است. زمان شروع خوردگی در دو حالت غیراحتمالاتی و احتمالاتی مونت کارلو (با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها در پارامترهای تاثیر گذار بر پیش بینی زمان شروع خوردگی) تعیین می شود. در پایان با مقایسه این دو حالت با یکدیگر میزان تاثیر عدم قطعیت ها در احتمال زمان شروع خوردگی نشان داده شده است.همچنین میزان اثر فاصله از دریا و نسبت آب به سیمان های متفاوت نیز در نظر گرفته شده است.