اثربخشی درمان های تنظیم هیجان و چشم انداز زمان بر افسردگی و نشخوار فکری مشترک دانش آموزان نوجوان در دوره کوید-19

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان های تنظیم هیجان و چشم انداز زمان بر افسردگی و نشخوار فکری مشترک دانش آموزان نوجوانان در دوره شیوع کوید-19 بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل) بود. جامعه آماری این پژوهش را کل نوجوانان پسر پایه هفتم تا دوازدهم شهرستان گیلانغرب تشکیل دادند که دارای علایم افسردگی بودند. نمونه آماری شامل 51 نوجوان دارای علایم افسردگی بود که در سه گروه درمان تنظیم هیجان (17 نوجوان)، درمان چشم انداز زمان (17 نوجوان) و گروه کنترل (17 نوجوان) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه مقیاس افسردگی بک و مقیاس نشخوار فکری مشترک استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی توکی و بنفرونی استفاده شد. یافته ها نشان داد که درمان های تنظیم هیجان و چشم انداز زمان بر کاهش علایم افسردگی و نشخوار فکری مشترک اثربخش بوده اند. علاوه براین، اثربخشی درمان تنظیم هیجان بر افسردگی بیشتر از درمان چشم انداز زمان بوده است (01/0p<). می توان نتیجه گرفت که درمان های تنظیم هیجان و چشم انداز زمان (به ویژه تنظیم هیجان) در افسردگی و نشخوار فکری مشترک نوجوانان تاثیر چشمگیری می تواند داشته باشد.