تاثیر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و زمان بازیافت تعادل دانش آموزان دختر و پسر دارای سندروم انحراف پرونیشن

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و زمان بازیافت تعادل دانش آموزان دختر و پسر دارای سندروم انحراف پرونیشن انجام شد. بدین منظور از کلیه دانش آموزان دختر و پسر‍‍‍‍ مدارس شهرستان عباس آباد و حومه که دارای ناهنجاری های کف پای صاف و زانوی ضربدری بودند ، 40 دانش آموز (20 دختر و 20 پسر) که داوطلب به همکاری بودند و در 4 گروه 10 نفری (کنترل و تجربی به تفکیک جنسیت) به صورت تصادفی و یک سو کور تقسیم شدند. میانگین سنی شرکت کنندگان در گروه کنترل 05/ 14 و تجربی 9/ 13 سال ، میانگین قد 6/ 160 و 9/ 157 و وزن 32/ 71 و 46/ 66 داده ها با استفاده از صفحه شطرنجی ، مقیاس رتبه بندی بورگ ، آزمون تعادلی Y ، کولیس و تست افت استخوان ناوی جمع آوری شدند. گروه آزمایش تحت پروتکل خستگی عملکردی در7 مرحله به مدت 20 دقیقه قرار گرفتند و تعادل شرکت کنندگان قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی و زمان بازیافت تعادل بعد از خستگی در4 مرحله به فواصل 5 دقیقه اندازه گیری شد. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون manova و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با دو عامل درون گروهی (قبل و بعد از خستگی) و یک عامل بین گروهی (دختروپسر) با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد اثر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و بازیافت تعادل دوگروه دختران و پسران آزمایش به شکل معناداری اثربخش بوده است. به طوری که خستگی تعادل را در دختران و پسران کاهش و میزان بازیافت تعادل را افزایش می دهد. همچنین نتایج نشان داد ، جنسیت اثر تعاملی معناداری بر اثر خستگی بر تعادل و زمان بازیافت تعادل ندارد.