مروری بر نگارگری ایرانی در هنرهای سنتی

هدف از انجام پژوهش حاضر مروری بر نگارگری ایرانی در هنرهای سنتی بود. این تحقیق از نظر زمانی یک پژوهش تاریخی و از نظر هدف توصیفی-تحلیلی بوده است. روش گردآوری اطالعات کتابخانه ای است. در این پژوهش هنر نگارگری، نگارگری سنتی و مدرن، منظره پردازی در نگارگری ایرانی، اژدها در نگارگری سنتی ایران، خط در نگارگری، زیبایی شناسی نگارگری ایرانی، نگارگری و معماری ایرانی-اسلامی بررسی شد. نتایج بررسی های موجود مبنی بر این بود که در بسیاری از زیباشناسی نگارگری به متون عرفانی ارجاع داده شده است اما موانع نظری زیادی وجود دارد. نگارگران ایرانی با پیروی کامل از اصول موجود در معماری ایرانی و به صورت آگاهانه، با استفاده از تمهیداتی, آنها را به تصویر کشیده اند که نشان دهنده همگرایی و انطباق با اصول موجود در معماری سنتی است. نگارگری ایرانی حاوی اطالعات ارزشمندی از صور خیال هنرمند ایرانی و بازتاب دهنده اطالعات بسیاری از جمله معماری، نمایش و جامعه است. تعامل نقاشان نوگرای معاصر ایران با نگارگری سنتی، فراتر از غرب گرایی یا سنت گرایی صرف از طریق رویکردهای متنوعی اعم از انتقادی شکل گرفته، بلکه این رویکرد انتقادی، خود شامل گروهبندی متفاوتی شامل خودانتقادی و خاورمیانه ای است. نماد و مشخصه قومی شناسنامه و پایه کلی و اساسی طرح های ایرانی است.