مدل یابی خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان بر اساس فرآیندهای ارتباطی خانواده، جو مدرسه و سرسختی روانشناختی با نقش واسطه ای تاب آوری

این پژوهش با هدف مدل یابی خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان بر اساس فرآیندهای ارتباطی خانواده، جو مدرسه و سرسختی رواشناختی با نقش واسطه ای تاب آوری انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تحقیق حاضر ، شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع دوره دوم دبیرستان های تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که نمونه ای به حجم 385 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، عملکرد خانواده اپشتاین و همکاران (1983)، جو مدرسه زولیگ و همکاران(2009)، سرسختی روانشناختی کوباسا و همکاران (1982) و تاب آوری کانرو دیویدسون (2003) پاسخ دادند. نتایج حاکی از آن بودند که مدل خودتنظیمی هیجانی براساس فرآیندهای ارتباطی خانواده، جو مدرسه و سرسختی روانشناختی با واسطه تاب آوری از برازش مطلوبی برخوردار است. همچنین اثر مستقیم و غیرمستقیم فرآیندهای ارتباطی خانواده بر تنظیم مثبت هیجان معنادار ولی بر تنظیم منفی هیجان معنادار نبود و اثر مستقیم جو مدرسه بر تنظیم مثبت و منفی هیجان معنادارنبودند ولی اثر غیرمستقیم جو مدرسه بر تنظیم مثبت هیجان معنادار بود. همچنین اثر مستقیم و غیرمستقیم سرسختی روانشناختی بر تنظیم مثبت و منفی هیجان معنادار بودند.در نتیجه یافته های این پژوهش، خانواده و مدرسه بر تنظیم مثبت هیجان دانش آموزان تاثیر دارند و ویژگی سرسختی روانشاختی بر تنظیم مثبت و منفی هیجان دانش آموزان تاثیر دارد.