تاثیر درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر نشخوار فکری و نگرانی پرستاران در زمان همه گیری بحران کرونا

با شروع بحران کرونا، پرستاران دچار مشکلات روان شناختی متعددی شدند که این مشکلات نیاز به مداخلاتی داشتند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر نشخوار فکری و نگرانی پرستاران در زمان همه گیری بحران کرونا بود.

روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران بیمارستان های شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد شهر بابل در سال 1400 بوده که حجم نمونه آماری 30 نفر تعیین و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با روش قرعه کشی در دو گروه مداخله و کنترل گمارده شدند. درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای در 10 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه مداخله اجرا شد درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های نشخوار فکری نالن-هوکسما و مارو و پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیل کوواریانس تک متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح آماری 05/0 انجام شد.

نتایج نشان داد، درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر نشخوار فکری و نگرانی پرستاران تاثیر داشت (001/0 <p). میزان این تاثیر بر اساس ضریب اتا بر نشخوار فکری 48/0 و بر نگرانی 53/0 بود.

با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود مشاوران و برنامه ریزان در حیطه سلامت، مداخلات مبتنی بر درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای را گسترش دهند تا از این طریق آگاهی پرستاران نسبت به نگرانی های شغلی افزایش یابد.