ارزیابی اثرات تنوع فعالیت‏های اقتصادی زنان روستایی بر تاب‏آوری سکونتگاه‏های روستایی در برابر بیماری کرونا (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان نکا)

امروزه بحث تاب آوری نقاط سکونتگاهی جزو مهم ترین مباحث مطالعاتی دنیا به شمار می رود. ازآنجایی که جهان به طور پیوسته و مداوم درگیر مسایل متعددی ازجمله حوادث طبیعی و انسانی است، ضرورت دارد تا سکونتگاه های ایمنی در برابر مخاطرات انسانی و طبیعی داشته باشیم. در طی قرون گذشته، جهان شاهد برخی از اپیدمی‏ها و پاندومی‏های همه‏گیر پیش بینی نشده‏ای چون شیوع سل، فلج اطفال، وبا، ایدز، آنفلوانزا، سارس و اخیرا کووید 19 بوده است. بنابراین افزایش یا بهبود توان ظرفیتی یک سیستم برای ایستادگی و بازیابی در برابر اپیدمی‏ها بسیار مهم است. در این پژوهش هدف ارزیابی اثرات تنوع فعالیت‏های اقتصادی زنان روستایی بر تاب‏آوری سکونتگاه‏های روستایی در برابر بیماری کرونا در سکونتگاه‏های روستایی بخش مرکزی شهرستان نکاست. این پژوهش یک مطالعه کاربردی و کمی است. بنابراین، نتایج آن می تواند توسط کاربران نهایی مختلف مانند روستاییان، محققان دانشگاهی، برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان در سطوح مختلف برنامه های مدیریت همه گیری کووید 19 مورد استفاده قرار گیرد. به عبارت دیگر به توسعه برنامه های تاب آوری برای جوامع روستایی در کشورهای در حال توسعه مانند ایران کمک می کند.
 
نتایج نشان داد که سطح تاب‏آوری اقتصادی و کالبدی سکونتگاه‏های روستایی بخش مرکزی شهرستان نکا در سطح پایین‏تر از متوسط ارزیابی است، همچنین سطح تاب‏آوری اجتماعی در سطح متوسط است. براساس آزمون رگرسیون خطی متغیر تنوع فعالیت‏های اقتصادی زنان با بتای 428/0 بیشترین تاثیر را بر تاب آوری خانوارهای کشاورز روستایی داشته است. همچنین متغیرهای تنوع فعالیت‏های اقتصادی زنان در بخش کشاورزی و غیرکشاورزی نیز به طور مستقیم بر افزایش تاب آوری خانوارهای روستایی تاثیرگذار هستند.