بهینه سازی ژنومی پدیده های تکامل و ساختار جمعیتی در زنبورعسل

انتخاب ژنومی می تواند به برآورد دقیق تر ارزش های اصلاحی، پیشرفت ژنتیکی حاصل از انتخاب دقیق تر و بهتر افراد و همچنین کنترل همخونی در حیوانات کمک کند. با شبیه سازی کامپیوتری ژنوم و فرآیندها می توان پیش بینی های لازم را قبل از اجرای فرآیندهای پرهزینه ژنومی، اجرا کرد. موفقیت هر برنامه اصلاحی بستگی زیادی به چگونگی ایجاد جمعیت پایه دارد؛ چراکه تمام تنوع ژنتیکی صفاتی که در هدف اصلاحی گنجانده می شوند، بایستی در جمعیت پایه ایجاد گردد. طراحی یک برنامه با هدف ایجاد جمعیت پایه ای در عدم تعادل پیوستگی به وسیله شبیه سازی آمیزش تصادفی بین جوامع زنبورها، در فرآیندهای اصلاح نژادی با درنظرگیری خصوصیات ژنتیکی و رفتار تولیدمثلی ویژه زنبور عسل، اهمیت دارد. در تحقیق حاضر با شبیه سازی عوامل مختلف جمعیتی و ژنومی با استفاده از نرم افزار MATLAB، معماری ژنتیکی زنبورعسل ایجاد گردید و ضمن بررسی تاثیر اندازه موثر جمعیت با نرم افزار NeEstimator در چهار سطح حداقل فراوانی آللی و در نسلی که دارای حداکثرعدم تعادل پیوستگی است، اثر تعداد ملکه ها و نرها در نسل های تاریخی مطالعه شد و معین گردید که با افزایش ملکه ها و تعداد نرها در نسلهای تاریخی، زمان رسیدن و نسلی که در آن حداکثر عدم تعادل پیوستگی رخ می دهد نیز افزایش می یابد و بالعکس با افزایش نرخ جهش، زمان رسیدن به حداکثر عدم تعادل پیوستگی کاهش می یابد. افزایش تعداد نشانگرها در جمعیت هایی با تعداد افراد کمتر در نسلهای تاریخی سبب کاهش زمان در رسیدن به حداکثر عدم تعادل پیوستگی شد. الگوی عدم تعادل پیوستگی در ژنوم نشانه ای قدرتمند از فرآیندهای ژنتیکی جمعیت است که آن را شکل می دهند.