بررسی تنوع ژنتیکی شترهای بومی شمال استان کرمان با استفاده از آماره های F

تنوع زیستی یکی از عوامل مهم برای اصلاح گران حیوانات اهلی جهت حفظ این ذخایر ژنتیکی محسوب می شود. استفاده از نشانگرهای مولکولی در سال های اخیر جهت تعیین تنوع ژنتیکی بین جمعیت ها کاربرد گسترده ای یافته است. در این تحقیق به بررسی تنوع ژنتیکی با استفاده از آماره های F در جمعیت شترهای یک کوهانه شمال استان کرمان، با استفاده از 8 جفت نشانگر ریزماهواره ای اتوزومی (YWLL08، VOLP03، VOLP08، YWLL38، CVR01، YWLL44،  VOLP32و VOLP67) پرداخته شد. از سه شهرستان شهربابک، رفسنجان و راور تعداد 81 نمونه خون جمع آوری گردید. کل DNA نمونه ها با استفاده از روش نمکی بهینه شده استخراج و برای تعیین ژنوتیپ به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که جایگاه YWLL08 با 21 آلل و جایگاه VOLP32 با 4 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل واقعی و نیز این جایگاه ها با 9/14 و 11/3 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل موثر را نشان دادند. مقادیر شاخص تثبیت (FST) برای نشانگرهای YWLL08، VOLP03، VOLP08،YWLL38 ، CVR01، YWLL44،  VOLP32و VOLP67 به ترتیب 036/0، 088/0، 080/0، 045/0، 054/0، 069/0، 014/0 و 060/0 بدست آمد که نشان دهنده تمایز پایین بین جمعیت ها می باشد. بیشترین تعداد مهاجرت در جمعیت (NM)، بین جمعیت های شهربابک و رفسنجان 2 (83/15) و کمترین آن بین جمعیت های شمشیرآباد و صحرای جهاد (49/6)، می باشد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که جمعیت شترهای یک کوهانه شمال استان کرمان از تنوع ژنتیکی قابل قبولی برخوردار هستند. هم چنین نشانگرهای ریزماهواره مورد مطالعه در این جمعیت ها نیز از چند شکلی نسبتا بالایی برخوردار بوده و از آنها می توان در مطالعات ژنتیکی استفاده نمود.