مقایسه اثربخشی دو رویکرد واقعیت درمانی و شفقت ورزی بر هراس از مرگ در پایان دوره درمان و پیگیری در سوء مصرف کنندگان مواد

در افراد سوءمصرف کننده مواد، سطح هراس از مرگ تحت تاثیر قرار می گیرد؛ از این رو استفاده از روش های درمانی برای هراس از مرگ در معتادان ضروری است. حال با توجه اهمیت موضوع و شیوع اعتیاد در جامعه، هدف مطالعه مقایسه اثربخشی دو رویکرد واقعیت درمانی و شفقت ورزی بر هراس از مرگ در معتادان بود.

جامعه آماری این پژوهش نیمه آزمایشی شامل کلیه معتادان مراجعه کننده به شش کلینیک ترک اعتیاد شهرستان گلوگاه بود که در سال 1401-1400 به کلینیک های این شهرستان جهت ترک اعتیاد مراجعه داشتند. نمونه پژوهش حاضر شامل 45 نفر (15 نفر گروه واقعیت درمانی، 15 نفر گروه شفقت ورزی، 15 نفر گروه کنترل) بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه هراس از مرگ تمپلر (1970) و پروتکل های درمانی واقعیت درمانی گلاسر (2010) (هر جلسه شصت دقیقه) و درمان شفقت ورزی گیلبرت (2014) (هر جلسه نود دقیقه) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه مکرر استفاده شد.

نشان می دهد که بطور متوسط میزان متغیر اضطراب مرگ در دو گروه مداخله درمانی (واقعیت درمانی و خودشفقت ورزی) نسبت به گروه کنترل در پس آزمون کاهش یافت. در آزمون پیگیری میزان اضطراب مرگ در دو گروه مداخله آموزشی نسبت به پس آزمون اندکی افزایش یافته و در گروه کنترل اندکی کاهش یافته است. از طرفی مشخص شد که واقعیت درمانی نسبت به شفق ورزی موثرتر بود.

به طور کلی می توان بیان داشت که با استفاده از شیوه درمانی واقعیت درمانی و شفقت ورزی می توان هراس از مرگ را در  سو مصرف کنندگان مواد را بهبود بخشید.