بررسی روابط ساختاری ویژگی‎های شخصیتی و مشارکت سیاسی دانشجویان با نقش واسطه ‎ای باورهای مذهبی

مشارکت سیاسی به ‎عنوان یکی از شاخص‎های عمده توسعه، تابع بسیار مهمی از ویژگی‎های منحصر به فرد شخصیتی و تعاملی افراد به ویژه دانشجویان است. پژوهش پیش رو با هدف بررسی نقش واسطه‎ ای باورهای مذهبی در ارتباط بین ویژگی‎ های شخصیتی و مشارکت سیاسی دانشجویان انجام شد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی−همبستگی به شیوه مدل‎یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ‎آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه اردکان در سال تحصیلی 1399−1400 بود که تعداد 300 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‎‎ گیری در دسترس، جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‎ها از پرسشنامه‎‎ ویژگی‎ های شخصیتی پنج عاملی نیو فرم کوتاه مک کری و کاستا (1992)، پرسشنامه مشارکت سیاسی فرج‎زاده (1393) و پرسشنامه باورهای مذهبی خدایاری فرد (1374) بهره‎ گرفته شد. داده‎ های حاصل از پرسشنامه‎ ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه‎ و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد ویژگی‎های شخصیتی روان‎نژندی، برون‎گرایی، دلپذیر بودن و باوجدان بودن بر مشارکت سیاسی در دانشجویان تاثیر مستقیم معنا‎داری دارند (05/0<p)، اما ویژگی‎ شخصیتی انعطاف ‎پذیری بر مشارکت سیاسی در دانشجویان تاثیر مستقیم معنی ‎داری ندارد (05/0<P)؛ همچنین باورهای مذهبی بر مشارکت سیاسی تاثیر مستقیم معنا‎داری دارند (05/0<p). ویژگی‎ های شخصیتی برون‎گرایی، دلپذیر بودن، انعطاف‎پذیری و باوجدان بودن نیز بر باورهای مذهبی در دانشجویان تاثیر مستقیم معنا‎داری دارند (05/0<p)، اما ویژگی‎ شخصیتی روان‎نژندی بر باورهای مذهبی در دانشجویان تاثیر مستقیم معنا‎داری ندارد (05/0<P)؛ همچنین باورهای مذهبی، رابطه بین ویژگی‎ های شخصیتی برون‎گرایی، دلپذیر بودن، انعطاف‎پذیری و باوجدان بودن را با مشارکت سیاسی در دانشجویان به‎ طور معنا‎داری میانجی‎گری می‎کند (05/0<p).