تاثیر متغیرهای الگوی چند بعدی معنوی با میانجی‎گری باورهای ناکارآمد بر اختلال وسواس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر متغیرهای درمان چند‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎بعدی معنوی بر شدت وسواس و علایم اختلال وسواس−بی‎اختیاری با میانجی‎گری باورهای ناکارآمد شناختی با استفاده از تحلیل مسیر انجام شده است. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع مدل‎یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه بیماران وسواس−بی‎اختیاری مراجعه‎ کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال 1400 با شکایت اصلی اختلال وسواس−بی ‎اختیاری بودند. تعداد 240 نفر با استفاده از روش نمونه‎ گیری هدفمند به‎ عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. اعضای نمونه با پاسخ‎دادن به پرسشنامه وسواس «ییل−براون» و نمره شدت وسواس بالاتر از 9 براساس خط برش هنجارشده انتخاب شدند و به پرسشنامه تحول روانی−معنوی، پرسشنامه پایبندی‎ مذهبی و پرسشنامه خودپنداره−خداپنداره جان‎بزرگی و پرسشنامه احساس گناه گوگلر وجونز و پرسشنامه باورهای ناکارآمد شناختی پاسخ دادند. داده ‎های به ‎دست‎ آمده با استفاده از روش تحلیل مسیر و با نرم‎ افزار لیزرل و spss تحلیل شدند. نتایج نشان‎ داد که سطح تحول روانی−معنوی، پایبندی مذهبی و خداپنداشت رابطه منفی و معنادار و متغیرخداپنداره رابطه مثبت و معنادار با علایم وسواس فکری و عملی دارند. پایبندی مذهبی به صورت منفی و معنادار و احساس گناه به صورت مثبت و معنادار با‎ میانجی‎گری باورهای ناکارآمد شناختی با علایم وسواس فکری رابطه دارند؛ همچنین مدل ارایه‎ شده از برازش مطلوبی برخوردار است. درنتیجه با افزایش سطح تحول روانی−معنوی، پایبندی ‎مذهبی و نمره خداپنداشت و نیز کاهش نمره خداپنداره، احساس گناه و باورهای ناکارآمد شناختی، علایم وسواس فکری و عملی کاهش می‎یابد.