جلوه های انسان انگارانه عناصر موسیقی در شعر حافظ و کارکرد آن در بازتاب اندیشه های وی

حافظ شیرازی در همه ابعاد شاعری خود، به بهترین شکل، از موسیقی بهره گرفته است که یکی از جلوه های مهم آن، استفاده از عناصر و اصطلاحات موسیقی برای خلق زیبایی های کلامی و تصاویر خیالی و نیز بازتاب دادن اندیشه های گوناگون است. در میان آفرینش های ادبی به وجودآمده با این عناصر، انسان انگاری و پویایی آن ها از نمود ویژه ای برخوردار است. عناصر موسیقی، به ویژه سازها، در غزلیات حافظ، رفتارهای انسان گونه مختلفی از خود نشان می دهند که مهم ترین آن ها بروز عواطف انسانی و نیز بازگوکردن اندیشه های گوناگونی است که در واقع، دغدغه های اساسی شاعر هستند. در پژوهش حاضر تلاش شده است برجسته ترین جلوه های انسان انگاری عناصر موسیقی در شعر حافظ، با توجه به ویژگی ها و ظرایف ساختاری و موسیقایی هریک واکاوی شده و کارکرد آن در بازتاب اندیشه های شاعر نمایان شود. علاوه بر این، سعی شده از منابع موسیقایی و آرای موسیقی دانان نزدیک به عصر شاعر، برای تحلیل بن پاره های موسیقایی، بهره کافی گرفته شود.