بررسی ظرفیت بافری برخی افزودنی های بافری و بافر بهینه شده و تاثیر آن بر فراسنجه های تولید گاز جیره های با سطوح مختلف کنسانتره

در این پژوهش الگوی مقاومت بافری افزودنی های بافری بیکربنات سدیم، سسکویی کربنات سدیم، اکسید منیزیم، کرنبات منیزیم، بنتونیت سدیم و زیولیت از طریق رسم منحنی تیتراسیون و شیب خط منحنی ها مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. بر اساس نتایج تیتراسیون، مواد اولیه و درصد استفاده از هرکدام از آنها در بافر چندجزیی بهینه شده مشخص و پس از ترکیب، شیب خط منحنی بافر تولید شده نیز با سایر شیب خط ها مقایسه گردید. تفاوت معنی داری در شیب خط بافر بهینه شده با جوش شیرین مشاهده نشد (05/0>p). جهت اطمینان از عملکرد مطلوب بافر تولید شده در شرایط شکمبه، جیره های آزمایشی جیره کم کنسانتره فاقد افزودنی بافری (CF)، جیره پر کنسانتره فاقد افزودنی بافری (CC)، جیره کم کنسانتره+ 1 درصد بیکربنات سدیم (NF)، جیره پرکنسانتره+ 1 درصد بیکربنات سدیم (NC)، جیره کم کنسانتره+ 1 درصد بافر بهینه شده (BF) و جیره پرکنسانتره+ 1 درصد بافر بهینه شده (BC)، تحت آزمون تولید گاز در ساعات 2، 4، 6، 8، 12 24، 48، 72 و 96 پس از انکوباسیون در مایع شکمبه، قرار گرفتند. نتایج نشان داد استفاده از افزودنی های بافری دارای اثرات مثبتی بر حفظ تعادل اسید- باز در شکمبه و در نتیجه بهبود اکولوژی میکروارگانیسم های ساکن آن شد که این امر با افزایش معنی دار تولید گاز همراه بود (05/0>p). همچنین استفاده از مکمل های بافری منجر به بهبود فرآیند تخمیر و افزایش معنی دار قابلیت هضم مواد آلی و انرژی زایی خوراک شدند (05/0>p). علاوه بر این بافر بهینه شده پاژبافر عملکردی مشابه با بیکربنات سدیم داشته و می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای جوش شیرین مورد استفاده دامداری ها قرار گیرد.