استفاده از تخصیص مبتنی بر رویکردهای محاسبات نرم برای کنترل فرود یک هواپیما

در هواپیماهای مدرن، تخصیص کنترل یکی از روش های موثر برای اجرای مانورهای خاص، کاهش زمان یا انرژی لازم برای انجام یک عملیات مشخص و جبران سازی خرابی عملگرها یا محرک ها می باشد. برای این کار لازم است تا پرنده در کانال های مختلف بیش تحریک باشد. در این حالت، تخصیص کنترل به معنی توزیع یا تقسیم سیگنال کنترلی مورد نیاز، بین سطوح آیرودینامیکی (عملگرهای آیرودینامیکی) و سیستم کنترل بردار رانش می باشد. از میان رویکردهای مختلف برای تخصیص کنترل، بهره گیری از روش های مبتنی بر محاسبات نرم مورد توجه می باشد. لذا هدف اصلی این مقاله، استفاده از منطق فازی و بهینه سازی چندهدفه برای تخصیص کنترل فاز نشست هواپیمای F/A-18 در حضور عملگرهای بالابر و برداردهی نیروی پیشران است. برای این منظور، فرایند مدل سازی و شبیه سازی پرواز این پرنده انجام شده و با تعریف قوانین فازی مناسب و توابع هدف مشخص، توانایی روش تخصیص تدوین یافته برای همگراسازی متغیرهای خروجی به مقادیر مورد انتظار نشان داده می شود و در نهایت، پرنده با دقت مناسب و تلاش کنترلی مطلوب، فرایند نشست را به انجام می رساند.