بررسی اثر نیکل بر شاخص های رشد، محتوای رنگیزه ها، کربوهیدرات محلول، پروتئین کل، تجمع نیکل و فعالیت آنزیم پرکسیداز گیاه پونه (Mentha longifolia L.)

فلزات سنگین از جمله نیکل در زمره مهمترین آلاینده ها به شمار می روند. نیکل یک ریزمغذی ضروری برای گیاهان است. با این وجود با افزایش غلظت نیکل در محیط، مقدار بیش از حد آن در گیاهان تجمع یافته و باعث بروز سمیت می شود. گیاه پالایی یک فناوری زیستی است، که از گیاهان برای زدودن و یا کاهش آلاینده های زیست محیطی استفاده می شود. در این پژوهش، به منظور ارزیابی پتانسیل گیاه پالایی و تجمع نیکل، اثرات سطوح مختلف نیکل بر برخی از شاخص های رشد و نمو گیاهان پونه (Mentha longifolia L.) مورد بررسی قرار گرفت. غلظت های مختلف نیکل (صفر، 10، 50، 100 و 300 میلی گرم بر لیتر) در محیط کشت هیدروپونیک اعمال شد و توانایی گیاه پونه برای تحمل نیکل و اثرات نیکل بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک و مورفولوژیک این گیاه بررسی شد. آزمایش در قالب طرح آماری کاملا تصادفی انجام گردید. بررسی نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نیکل در محلول غذایی، شاخص های طول ساقه و ریشه، سطح برگ، وزن خشک ریشه و بخش هوایی، محتوای کلروفیل کل، کاروتنویید، آنتوسیانین و کربوهیدرات محلول در گیاه پونه کاهش یافت درحالی که غلطت نیکل ریشه و بخش هوایی و پروتیین کل افزایش یافت. به طورکلی، با بررسی اثر نیکل بر شاخص های فیزیولوژیک و مورفولوژیک گیاه پونه در این پژوهش، این نتیجه حاصل شد که این گیاه قادر به مقاومت به تنش نیکل نبوده، بنابراین برای گیاه پالایی و زدودن مقادیر مازاد نیکل محیط مناسب نیست. همچنین با توجه به حساسیت این گیاه به نیکل، می تواند به عنوان گیاه شاخص آلایندگی نیکل محیط محسوب گردد.