نقادی برنامه ی آموزش مجازی ازمنظر دانشجویان دانشگاه فرهنگیان: مطالعه موردی هرمزگان

پس از شیوع کرونا، آموزش عالی یکی از نهادهایی بود که تعطیلی محیط های علمی را در کانون توجه قرار داد و تعاملات چهره به چهره در محیط های دانشگاهی به حداقل رسید. هدف این پژوهش، بررسی تجربه ی زیسته ی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در دوران آموزش مجازی بود. این پژوهش در قالب پارادایم کیفی به انجام رسید. نمونه از بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان هرمزگان و به شیوه ی هدف مند، به تعداد 25 نفر گزینش شد. روش جمع آوری داده ها، مصاحبه ی عمیق و روش تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل-استقرایی بود. برای اعتبارسنجی نتایج، از روش مسیر ممیزی و ضریب توافق نمره گذاران استفاده شد. نتایج نشان داد، در پاسخ به پرسش اول، پنج مقوله ی ضعف در زیرساخت های سامانه ی آموزش مجازی، ضعف در فرایند یاددهی یادگیری و کمبود دانش از سامانه ی مجازی، ضعف در زمان آموزشی و عدم جذابیت سایت آموزش مجازی، ایجادکننده ی آسیب های برنامه ی آموزش مجازی هستند. دو مولفه ضعف در زیرساخت های سامانه یی آموزش مجازی و ضعف در فرایند یاددهی-یادگیری بیشترین برجستگی را در این بین، دارا هستند. پنج مقوله ی کلیدی شامل تقویت فرایند یاددهی-یادگیری و تقویت زیرساخت های مربوط به سامانه یی آموزش مجازی، پشتیبانی از آموزش های صورت گرفته و آموزش نحوه ی صحیح استفاده از سامانه ی مجازی و برنامه ریزی زمان مناسب آموزش در سامانه ی مجازی، راه کارهای بهبود برنامه ی آموزش در فضای مجازی هستند. پیشنهاد می شود، امکاناتی برای انجام کارهای عملی و طراحی تمرین و پروژه در فضای مجازی ایجاد شو؛ از روش های تدریس یادگیرنده محور بهره برده شود، از فیلم ها و اسلایدها و فایل های چندرسانه ای جهت جذابیت و بهبود کیفیت آموزش استفاده شده، اساتید محتواها و فایل های مناسب و کاربردی جهت استفاده ی دانشجویان ایجاد کرده، سیستم تعاملی چندسویه تقویت شده و تهیه محتوای الکترونیکی در دستور کار قرار اساتید قرار گیرد.