رابطه رضایت زناشویی و باروری ایده آل زنان حاشیه نشین شهر بندرعباس

باروری در کشور به زیر سطح جایگزینی رسیده است که این مهم موجب توجه سیاست گذاران به آن شده است. باروری ایده آل می تواند پیش بینی کننده باروری واقعی باشد. تحقق باروری ایده آل می تواند سطح فعلی باروری کلی را افزایش دهد. رضایت زناشویی از تعیین کننده های مهم باروری به شمار می آید. مطالعه حاضر به دنبال بررسی اثر رضایت زناشویی بر باروری ایده آل بود.

مطالعه حاضر، کمی و با روش پیمایش انجام شد. برای این منظور تعداد 379 نفر از زنان متاهل 15 تا 49 ساله ساکن محله های حاشیه شهر بندرعباس پیمایش شدند. نمونه گیری با روش خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه بهره برده شد.

رضایت زناشویی زنان و باروری ایده آل همبستگی مثبت و معنی داری داشتند. افزایش مدت ازدواج با افزایش باروری ایده آل همبسته بود. تفاوت میانگین باروری ایده آل برحسب سطح تحصیلات زنان معنی دار بود. میانگین تعداد ایده آل فرزندان زنان اهل سنت بیشتر از زنان اهل تشیع و زنان متعلق به قومیت های فارس، لر، ترک و عرب کمتر از زنان سایر قومیت ها بود. نتایج رگرسیون چندمتغیری نشان داد که افزایش رضایت زناشویی زنان به افزایش باروری ایده آل می انجامد.

برنامه ریزی در جهت افزایش رضایت زناشویی زوجین می تواند به تحقق باروری ایده آل کمک کند. تحقق باروری ایده آل می تواند به معنای افزایش سطح فعلی باروری کلی در کشور باشد. از این رو در سیاست های جدید جمعیتی، در کنار سیاست های تشویقی برای افزایش باروری، باید به خانواده، روابط زوجین و رضایت زناشویی نیز توجه جدی کرد.