رتبه بندی آلترناتیوهای تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط بر حسب ریسک اعتباری

در این مقاله به تحلیل تطبیقی و مقایسه ای روش های تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط (SME) با تمرکز بر کشورهای OECD پرداخته شده است، سپس با بررسی ادبیات پژوهش و نیز بهره گیری از نظرات خبرگان و متخصصان حوزه تامین مالی مهم ترین ریسک های بنگاه های کوچک و متوسط شناسایی شده و سپس به طبقه بندی این ریسک ها پرداخته شده است. در این تحقیق با بکارگیری پرسشنامه به منظور نظرسنجی از متخصصان و کارشناسان تامین مالی برای مشخص شدن انواع ریسک ها، با استفاده از روش AHP و درخت تصمیم، به رتبه بندی ریسک روش های تامین مالی پرداخته شده و 7 روش تامین مالی از نظر ریسک اعتباری رتبه بندی شده است. با مروری بر نحوه تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط در کشورهای OECD  مشخص شد که کشورهای مورد مطالعه از روش های متنوعی براس تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط استفاده می کنند. مشاهده گردید که در بسیاری از کشورها روند افزایشی در سهم وام های بلندمدت نسبت به اعتبارات کوتاه مدت وجود داشته است. بر اساس شواهد ارایه شده میانگین نمرات ریسک های اعتباری، مالی، قانونی و حقوقی، اجتماعی و زیست محیطی بین روش های تامین مالی جایگزین، تفاوت معناداری وجود دارد؛ بر اساس این یافته ها ریسک اعتباری در روش تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط از کانال تسهیلات نسبت به سایر روش ها بیشتر است و کمترین ریسک اعتباری مرتبط با روش تامین مالی از محل منابع داخلی شرکت است. چنان چه هدف کاهش ریسک اعتباری باشد باید تامین کننده مالی تلاش کند تا سهم آورده نقدی بنگاه های کوچک و متوسط را در تامین مالی هزینه های آن افزایش دهد. چنان چه هدف کاهش ریسک کل باشد تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط توسط فرشتگان کسب و کار ریسک کمتری دارد و باید جهت تامین مالی بنگاه های کوچک و متوسط از فرشتگان کسب و کار بهره برد. دولت نیز می تواند با ایجاد انگیزه های مختلف از جمله مشوق های مالیاتی به افزایش سرمایه گذاری فرشتگان کسب و کار در بنگاه های کوچک و متوسط کمک کند.