کارایی چند حامل مایع در افزایش زنده مانی باکتری Enterobacter cloacae S16-3 و اثر زادمایه های تهیه شده بر جوانه زنی و رشد بذور گندم

در کشاورزی پایدار کودهای زیستی جایگاه ویژه ای دارند. برای عرضه آن ها از حامل های مختلف برای حفظ ماندگاری و زنده مانی باکتری استفاده می شود. این تحقیق با هدف بررسی زنده مانی باکتری Enterobacter cloacae S16-3  بر روی حامل های مختلف مایع در مدت زمان یک سال انجام پذیرفت. زادمایه های مایع شامل 9 تیمار با ترکیب گلیسرول، پلی اتیلن گلیکول (PEG)، ترهالوز، کربوکسی متیل سلولز ((CMC، صمغ عربی، پلی وینیل پیرولیدون ((PVP، گلوکز و نشاسته با مقادیر مشخص و در حالات تلفیقی مختلف بودند. در این بررسی، زادمایه های باکتریایی تهیه شده با جمعیت اولیه یکسان (CFU mL-1109) پس از نگهداری در دمای اتاق، از نظر توان ماندگاری و زنده مانی باکتری مورد مقایسه قرار گرفتند. جمعیت باکتری در زمان های 0، 15، 30، 60، 90، 120، 180، 270 و 365 روز شمارش شد. برای شمارش باکتری های زنده در زادمایه های میکروبی، بعد از تهیه سری های رقت از روش شمارش در کشت نواری درون یک پلیت استفاده گردید. همچنین در این تحقیق اثرات زادمایه های تهیه شده بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های گندم در شرایط استریل و به دو روش کشت در پلیت شیشه ای و کشت گلدانی بررسی شد. در کشت گلدانی خصوصیاتی از قبیل طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک ساقه و ریشه اندازه گیری شد. نتایج حاصل از شمارش باکتری ها نشان داد که از میان زادمایه های مایع، بیشترین جمعیت شمارش شده بعد از گذشت یک سال در فرمولاسیون F5 (صمغ عربی، نشاسته و PEG) (CFU mL-1107) و کمترین جمعیت شمارش شده در فرمولاسیون F7 (گلیسرول، ترهالوز، گلوکز، صمغ عربی و PEG) به دست آمد، به طوریکه بعد از گذشت 6 ماه، هیچ جمعیت زنده باکتری شمارش نگردید. همچنین نتایج حاصل از تست جوانه زنی و رشد گیاهچه های گندم در پلیت نشان داد که مواد مورد استفاده در زادمایه های میکروبی اثر بازدارنده بر جوانه زنی بذرها نداشته و حتی در مواردی باعث ترغیب رشد و بهبود جوانه زنی و رشد آن ها گشته اند. به طوری که تمامی بذور مورد استفاده درحضور مایه های تلقیح به طور همزمان شروع به جوانه زنی نمودند. در کشت گلدانی نیز فرمولاسیون F9 (گلیسرول، گلوکز، صمغ عربی و PEG) و F4 (ترهالوز، صمغ عربی و PEG) از نظر وزن تر ریشه (به ترتیب 1020 و 740 میلی گرم) و وزن تر کل (1800 و 1390 میلی گرم) میانگین های بالاتری را به همراه داشتند. مقایسه این زادمایه ها با تیمارهای شاهد (بدون باکتری و بدون حامل) و سوسپانسیون باکتری (مایه تلقیح بدون حامل) نشان داد که این زادمایه ها در تمام خصوصیات اندازه گیری شده، توانسته اند اثرگذار باشند. با توجه به یافته های این پژوهش از میان فرمولاسیون های مورد آزمایش، زادمایه F5 و F9 در افزایش زنده مانی باکتری بهترین نتایج را به همراه داشتند.