الکترولیت های پلیمری خودترمیم شونده مورد استفاده در باتری های لیتیومی

باتری های لیتیومی به عنوان یکی از پیشرفته ترین و مناسب ترین باتری های قابل شارژ، در سال های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته اند. الکترولیت های پلیمری، از اجزای اصلی باتری و جایگزین مناسبی برای الکترولیت های مایع در نسل های بعدی باتری هستند. الکترولیت های پلیمری مورد استفاده در باتری، به دلیل حرکت متناوب یون ها یا آسیب های فیزیکی، ممکن است دچار آسیب یا افت عملکرد شوند. به منظور جلوگیری از خسارات ناشی از این پدیده، استفاده از الکترولیت های پلیمری خودترمیم شونده به عنوان راهکاری مناسب پیشنهاد می شود. توانایی خودترمیم شوندگی در الکترولیت های پلیمری، باعث می شود که به محض ایجاد شکاف یا ترک در سطح آن ها، بدون نیاز به هیچ گونه محرکی، الکترولیت ها شروع به ترمیم خود کرده و پس از ترمیم، قادر به بازیابی همه خواص خود باشند. این توانایی، از ریزساختار و نوع پیوندهای شیمیایی پلیمرهای خودترمیم شونده ناشی می شود. به طور کلی، الکترولیت های پلیمری خودترمیم شونده مورد استفاده در باتری ها، به دو دسته کلی الکترولیت های پلیمری بر پایه پیوند کووالانسی برگشت پذیر و الکترولیت های پلیمری بر پایه پیوند غیرکووالانسی برگشت پذیر از نوع پیوند ابرمولکولی تقسیم بندی می شوند. با توجه به اهمیت این موضوع، در این تحقیق مروری بر الکترولیت های پلیمری خودترمیم شونده مورد استفاده در نسل های بعدی باتری های لیتیومی انجام خواهد شد.