مطالعه ی سینتیکی مهار پراکسیداز توسط برخی محرک های گزانتینی

گونه های فعال اکسیژن (ROS) در غلظت های کم، در تنظیم مسیرهای درون سلولی چون بیان ژن نقش مهمی دارند. درحالی که غلظت های بالای آن ها، با ایجاد استرس اکسیداتیو و آسیب به ماکرومولکول های حیاتی در پاتوژنز بسیاری از بیماری های مهم دخیل هستند. هر سلول برای خنثی نمودن مقادیر بالای ROS ها از یک سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی استفاده می کند. پراکسیداز به عنوان یک آنزیم آنتی اکسیدانی مهم، اکسیداسیون سوبستراهای مختلف را با استفاده از هیدروژن پراکسید که یک گونه فعال اکسیژنی است، کاتالیز می کند. ازآنجاکه کافیین و تیوبرومین روزانه به طور گسترده استفاده می شوند و غلظت مصرفی آن ها بر فعالیت بسیاری از آنزیم ها تاثیر دارد. ازاین رو، در تحقیق حاضر اثر مهاری این متیل گزانتین ها بر فعالیت پراکسیداز بررسی شده است. فعالیت پراکسیداز به روش کینتیک توسط اسپکتروفتومتر در طول موج 510 نانومتر به مدت 3 دقیقه، ازطریق دنبال کردن جذب محصول رنگی ناشی از اکسایش 4-آمینوآنتی پیرین درحضور و عدم حضور کافیین و تیوبرومین اندازه گیری می شود. دراین مطالعه مشاهده شد، که هر دو ترکیب بر فعالیت پراکسیداز اثری مهاری دارند و مقادیر IC50 برای تیوبرومین و کافیین به ترتیب 50/0 و 60/0 میلی مولار تعیین شد. علاوه براین، مقادیر Km و Vmax، نارقابتی بودن مکانیسم مهار برای هر دو مهارکننده را تایید می کند. همچنین مقدار Ki، برای تیوبرومین و کافیین به ترتیب 03/0 و 08/0 میلی مولار تعیین شد. درنتیجه، تیوبرومین در مقایسه با کافیین، به دلیل داشتن مقادیر کمتر IC50 و Ki، دارای قدرت مهار بالاتر و تمایل اتصال بیشتری به کمپلکس آنزیم - سوبسترا است. بنابراین، چنین استنباط می شود که تیوبرومین اثر مهاری قوی تری بر فعالیت پراکسیداز دارد.