نقش تعدیلگر اندازه و عمر شرکت بر ارتباط بین مالکیت مدیریتی با محدودیت های نقدینگی و سرمایه گذاری

مالکیت سهام مدیریت، منافع سهامداران و مدیران را هم راستا می کند. به این ترتیب، هر زمان مالکیت مدیران افزایش یابد، عملکرد شرکت نیز افزایش می یابد؛ درنتیجه باعث کاهش هزینه های نمایندگی در رابطه با تصمیمات سرمایه گذاری می شود؛ شرکت ها این کار را با همسوسازی بهتر انگیزه های مدیریت با سهامداران انجام می دهند. هدف، بررسی تاثیر مالکیت مدیریتی بر محدودیت های نقدینگی و سرمایه گذاری و بررسی تاثیر نقش تعدیلگر اندازه و عمر شرکت بر این ارتباط بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای دستیابی به این هدف، در محاسبه محدودیت نقدینگی از شاخص حساسیت سرمایه گذاری به جریان وجه نقد استفاده شد. این پژوهش برای 82 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1398 انجام شد. آزمون فرضیه ها با استفاده از رگرسیون خطی و نرم افزار ایویوز اجرا شد. بین مالکیت مدیریتی و سرمایه گذاری ارتباط معناداری وجود دارد؛ ولی اندازه و عمر شرکت بر این ارتباط تاثیری ندارد. بین مالکیت مدیریتی و محدودیت نقدینگی ارتباط معناداری نیست و اندازه شرکت نیز بر این ارتباط تاثیری ندارد؛ ولی عمر شرکت بر این ارتباط اثر معنادار دارد.