تحلیل رویکردهای کارکردی و ساختاری ارتباطات علمی در تولید دانش توسط پژوهشگران حوزه علم سنجی در ایران

تحلیل رویکردهای کارکردی و ساختاری ارتباطات علمی در تولید دانش توسط پژوهشگران حوزه علم سنجی در ایران است.

روش شناسی:

 این پژوهش ترکیبی است و از روش های پیمایشی و اسنادی استفاده شده و اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از پرسشنامه و مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شده است.

نشان می دهد که محیط های ارتباطی ای همچون بسترهای مجازی به دلیل قابلیت تعاملی بودنی که دارند ظرفیت بالایی در ارایه و انتقال اطلاعات دارند که همین ویژگی به شکل گیری روابط علمی میان پژوهشگران و سهولت دستیابی به آخرین یافته های علمی منجر می شود و ایجاد این روابط علمی قوی بر تولید علم و ارتباطات بی واسطه بین کنشگران اجتماع علمی موثر خواهد بود.

سرعت پیشرفت در علم همیشه به نحوه اشاعه نتایج پژوهش پژوهشگران و به خواسته آنها برای در جریان گذاشتن سایر محققان علاقه مند به تکمیل این نوآوری ها با استفاده از فناوری ها و رویکردهای جدید بستگی داشته است. ارتباطات علمی زمینه ساز ایجاد یک جامعه علمی پویا و دانش مدار است. فعالیت علمی هر دانشمند زمانی هویت و اهمیت می یابد، که به جامعه علمی عرضه شود؛ در آثار و مطالعات دیگران متجلی شود؛ و با تحلیل های فردی دیگران درآمیزد تا سرانجام بر ذخیره های دانش افزوده شود؛ بنابراین ارتباط، اساس و ماهیت علم است.