اقتضائات حقوقی حکمرانی در جامعه هم سود: موردکاوی ایران معاصر

از «جماعت» به «جامعه» تبدیل شدن به حس جمعی و وحدت منافع و ملاتی نیاز دارد که آجرهای ساختمان آحاد ملت ایران را به هم پیوند دهد، زیرا «جامعه» خصلت پویندگی و مستمرا نو به نوشوندگی دارد که اگر دایما در راستای قوام روح مشترک آن، تولید معنا و بازتولید مشروعیت نشود، هرچند «بقا» دارد اما «حیات» نداشته و با گسیختگی و انشقاق مواجه خواهد شد؛ از این‍روی این مقاله می کوشد مفهوم «جامعه هم‍سود» را به ‍مثابه ضرورتی اجتناب‍ناپذیر برای حفظ اتحاد اجتماعی ایرانیان تبیین نماید. این مقاله را می‍توان ذیل مطالعات میان‍ رشته ای حقوق و جامعه شناسی دسته بندی کرد، زیرا رویکرد جامعه شناسانه به حقوق، «اعتباریات» را به «واقعیات» پیوند می‍دهد. از نظر شیوه گردآوری داده ها، کتابخانه ای و از حیث روش تحقیق تبیینی- تجویزی است. بر بنیاد نتایج این نوشتار، مهم‍ترین ویژگی جامعه هم‍سود در قبال شهروندان، ایجاد احساس تعلق و عضویت آنان در جامعه و شاخص‍ترین اقتضای حقوقی حکومت ناظر بر آن، ظرفیت و توانایی حل مساله است، زیرا چنانچه در یک جامعه متکثر ارزشی به تحمیل نظام مند یک نظام ارزشی اصرار کنیم، با ایجاد دوگانه های متعدد به تولید تضادهای اجتماعی می رسیم و هر روز پیامی به جامعه مخابره می‍ شود که دلالت بر ورشکستگی دولت و در نتیجه، بی‍ کفایتی و ناکارآمدی آن دارد.