بررسی و تحلیل وضعیت سازگاری کشاورزان حوضه زاینده رود در مواجهه با خشکسالی و شناسایی راهکارهای آن

امروزه خشکسالی به عنوان مخرب ترین و زیان آورترین پیامد ناشی از تغییرات اقلیمی، گستره کره خاکی را به صورت فزاینده ای تحت تاثیر قرار داده است. یکی از مه م ترین راهبردهای مواجهه با خشکسالی های ویرانگر، شناخت و سازگاری در برابر آن است که می تواند اثرات منفی خشکسالی را تا حد زیادی کاهش دهد. هدف پژوهش کمی و کاربردی حاضر، بررسی و تحلیل وضعیت سازگاری کشاورزان با خشکسالی و شناسایی راهکارهای مواجهه با آن است که به صورت مطالعه موردی در میان کشاورزان حوضه زاینده رود (روستاهای نکو آباد، حسن آباد، هراتمه، جوشان و مزرعه چه) در استان اصفهان انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را نیز کلیه کشاورزان حوضه زاینده رود تشکیل می دهد که از میان آن ها، 200 نفر به عنوان نمونه آماری برای دستیابی به اهداف پژوهش به صورت کاملا تصادفی انتخاب شده اند. ابزار اصلی پژوهش برای گردآوری داده های پرسشنامه محقق ساخته است. برای تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده از آزمون مقایسه میانگین، جدول توزیع فراوانی و فن تحلیل عاملی اکتشافی در نرم افزار SPSS استفاده به عمل آمده است. نتایج پژوهش نشان داد میانگین محاسبه شده برای سازگاری کشاورزان در برابر خشکسالی با مقدار 2/165، در سطح 95 درصد اطمینان به لحاظ آماری، پایین تر از حد متوسط بوده است. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد شش عامل اصلی به عنوان مهم ترین راهکار کلیدی برای ارتقای سطح سازگاری و مواجهه با خشکسالی در میان کشاورزان حوضه زاینده رود شناسایی شده است که در مجموع 71/88 درصد از واریانس متغیر وابسته پژوهش را تبیین کرده اند. این عوامل به ترتیب اهمیت عبارت اند از: سیاست های حمایت مالی- سازمانی (17/533 درصد)، آموزشی- ترویجی (12/946 درصد)، فنی- زراعی (12/421 درصد)، زیرساختی (10/697 درصد)، تقویت نهادهای اجتماعی (9/188 درصد) و تقویت مشارکت محلی (9/069 درصد).