مهارپذیری تولید رواناب و هدررفت خاک با استفاده از پسماندهای مختلف گوگردی در خاک مارنی

امروزه فرسایش خاک یکی از مهم ترین چالش های زیست کره است. از طرفی تامین نیازمندی های مختلف جامعه بشری، تولید زباله و پسماندهای مختلف و اغلب بدون استفاده را به دنبال دارد. بر همین اساس رویکردهای مختلف مدیریت پسماندها و افزایش بهره وری آن ها از طریق استفاده در مدیریت منابع خاک‎وآب می تواند منافع زیادی را به دنبال داشته باشد. در پژوهش حاضر از سه نوع پسماند گوگردی پالایشگاهی (تکه ای ، غباری و مخلوط با خاک) به عنوان افزودنی برای امکان سنجی مهار رواناب و هدررفت خاک مارنی منطقه مرزن آباد-کندلوس در شرایط آزمایشگاهی و در آزمایشگاه شبیه ساز باران و فرسایش خاک دانشگاه تربیت مدرس بین بهمن 1399 تا تیر 1400مدنظر قرار گرفت. برای این منظور از کرت کوچک با ابعاد 5/0×5/0×3/0 متر و شیب 25 درصد تحت بارش شبیه سازی شده با شدت 70 میلی متر بر ساعت و دوام 30 دقیقه استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش دلالت براثر معنی دار جداگانه سطح مصرف (04/0≥P) و نوع پسماند گوگردی (03/0≥P) و همچنین اثر متقابل سطح مصرف و نوع پسماند گوگردی (00/0≥P) بر حجم رواناب داشت. در خصوص هدررفت خاک نیز تاثیر معنی دار (02/0≥P) سطح های مختلف و غیرمعنی دار (06/0≤P) نوع پسماند گوگردی و همچنین اثر متقابل معنی دار (01/0≥P) سطح مصرف و نوع پسماند گوگردی بر هدررفت خاک از طریق تاثیر گوگرد بر ارتقای کیفیت و بهبود رفتار هیدرولوژیک خاک تایید شد. جمع بندی کلیه نتایج به دست آمده علاوه بر تایید مصرف پسماند گوگردی در هریک از سطح ها و یا نوع، دلالت بر استفاده ترجیحی سطح دو گرم بر مترمربع گوگرد غباری داشته است.