اثر سطوح مختلف لیزو فسفولیپید بر عملکرد، تجزیه پذیری، فراسنجه های تخمیر، جمعیت میکروبی شکمبه و اسید های چرب لاشه در بره های پرواری

این آزمایش به منظور بررسی آثار مصرف سطوح مختلف لیزو فسفولیپید بر عملکرد، فراسنجه های تجزیه پذیری، جمعیت میکروبی، تخمیر شکمبه و ترکیب اسیدهای چرب لاشه در بره های پرواری نر آمیخته زل با افشاری با چهار تیمار و شش تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. جیره های آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) (بدون افزودن لیزوفسفولیپید در جیره و با جیره حاوی منبع لیپید)، 2- تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 25/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره، 3- تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 50/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره، و 4- تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 75/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره بودند. منبع لیپید و مکمل لیزوفسفولیپید از نوع محافظت شده از شکمبه بود. طول دوره پروار برابر با 105 روز (15 روز عادت پذیری + 90 روز دوره رکوردبرداری) بود. نتایج نشان داد که افزودن مقدار 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید سبب افزایش مصرف خوراک و رشد روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0> P). با افزودن مکمل لیزوفسفولیپید به جیره، تفاوت معنی داری در بخش های سریع تجزیه و کند تجزیه ماده خشک، پروتیین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی مشاهده نشد. افزودن 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید نسبت به سایر تیمارها سبب افزایش غلظت اسید استیک و نسبت استات به پروپیونات در مایع شکمبه و همچنین افزایش اسید لینولنیک لاشه شد (05/0< P) و نسبت اسید های چرب ω-6/ ω-3 در همه گروه های حاوی لیزوفسفولیپید نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (05/0> P). استفاده از 5/0 و 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید در جیره باعث افزایش کل جمعیت باکتریایی شکمبه شد  (05/0> P)، ولی بر جمعیت پروتوزوآها تاثیری نداشت. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می توان از مکمل لیزوفسفولیپید در سطوح 5/0 و 75/0 درصد جیره های حاوی مکمل چربی در بره های نر پرواری استفاده کرد.