بررسی ساختار ژنتیکی اسب نژاد عرب با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

هدف از این تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی اسب های عرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره بود. به این منظور از تعداد 10 نشانگر ریزماهواره شامل AHT04، AHT05، ASB02، ASB17، ASB23، HMS03، HMS06، HMS07 و VHL20 مورد تایید انجمن بین المللی ژنتیک دام استفاده شد. تعداد 8673 نمونه موی اسب از استان های خوزستان، یزد، کرمان، اصفهان، لرستان و البرز جمع آوری شد و سپس استخراج DNA از نمونه های اخذ شده انجام گرفت. نشانگرهای ریزماهواره با روش Multiplex PCR تکثیر شدند. سپس محصولات تکثیر شده به وسیله سیستم Genetic analyzer و با روش الکتروفورز مویینه تعیین ژنوتیپ شدند. بیشترین و کمترین تعداد آلل مشاهده شده به ازای هر نشانگر، به ترتیب مربوط به نشانگرهای ASB17 (17 آلل)، HMS06 (هشت آلل) و HMS07 (هشت آلل) بودند. مجموع تعداد کل آلل های مشاهده شده در همه جایگاه ها و میانگین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب برابر با 113 و 3/11 بودند. میانگین تعداد آلل موثر، شاخص شانون، میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار و شاخص تثبت به ترتیب 97/3، 58/1، 721/0، 736/0 و 021/0 به دست آمد. میانگین تنوع ژنتیکی در جمعیت اسب عرب مورد بررسی برابر با 736/0 محاسبه شد. بیشترین تنوع ژنتیکی در نشانگر VHL20 با فراوانی برابر با 803/0 و کمترین میزان تنوع ژنتیکی مربوط به نشانگر ASB2 با مقدار 620/0 بود. فراسنجه های جمعیتی در اسب عرب نشان داد که چندشکلی و تنوع ژنتیکی در این نژاد نسبتا بالا است. وجود تنوع ژنتیکی در این نژاد جهت اجرای برنامه های اصلاحی و حفاظت نژادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.