تاثیر رفتاردرمانی بر درمان وضعیت بهزیستی روانی و عزت نفس افراد بازداشتی منتهی به برائت

با توجه به پیامدهای نامطلوب ناشی از بازداشت کردن افراد، باید به دنبال رویکرد درمانی بود تا بتواند افراد را از این علایم دور سازد و آنان را در بازیابی عزت نفس و افزایش بهزیستی یاری کند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر عزت نفس و بهزیستی روانشناختی افراد بازداشتی انجام شده است.

روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این تحقیق از بین افراد برایت شده از دادگستری استان مازندران در سال 99 که تعدادشان برابر با 80 نفر بود، تعداد 24 نفر بطور هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 12 نفر)، سپس پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (1989) و عزت نفس کوپراسمیت (1981) توسط دو گروه تکمیل شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه تحت روش رفتاردرمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. در نهایت داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید.

نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون عزت نفس و بهزیستی روانشناختی دو گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و رفتاردرمانی بر گروه آزمایشی تاثیر مثبتی داشت (05/0>p).

نتایج نشان داد که رفتاردرمانی می تواند به عنوان درمان موثری در افزایش عزت نفس و بهزیستی روانشناختی افراد بازداشتی به کار برده شود؛ لذا توجه به روش های روان درمان جهت افزایش سطح عزت نفس و سلامت روانی افراد بازداشتی اهمت دارد.