اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی

اختلال هویت جنسی یک وضعیت نادر است که در آن افراد هویت جنسی خود را با آنچه ظاهر آن نشان می دهد نامتجانس احساس می کنند و موجب پریشانی یا اختلال اساسی در کارکرد اجتماعی، شغلی و سایر زمینه های مهم می شود. پژوهش حاضر  به هدف  اثربخشی واقعیت درمانی بر انزوای اجتماعی بیماران اختلال هویت جنسی انجام گرفت.

این مطالعه به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویت جنسی مراجعه کننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال 1400-1399 که اختلال آن ها از طریق پزشک قانونی محرز شده بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آن ها به صورت هدفمند از بین 195 نفر تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (1980) از هر دو گروه گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش واقعیت درمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجددا پرسشنامه انزوای اجتماعی پس از آموزش واقعیت درمانی انجام شد و در پیگیری  3 ماهه نیز تکرار شد و داده ها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.

در مولفه کاهش تنهایی  گروه کنترل  با گروه مداخله واقعیت درمانی در سطح معنی داری 01/  تفاوت معنی دار دیده شد  لذا رویکرد واقعیت درمانی تاثیر گذار بوده است.

نتایج نشان داد واقعیت درمانی می تواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسیولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.