بررسی روند تغییرات ناراحتی درک شده و سطح فعالیت و خستگی عضلات بالاتنه در وظیفه ی نشستن طولانی مدت حمایت نشده

در طیف گسترده ای از مشاغل، کاربران در طول وظایف شغلی خود، مستلزم نشستن های طولانی مدت هستند. نشستن طولانی مدت، با خستگی همراه است که منجر به تغییراتی همچون تغییرات کینماتیکی، نوسانات اندام فوقانی و تغییرات سطح فعالیت عضلانی می گردد که این موارد نیز می توانند بارهای وارد بر ستون مهره ای را افزایش دهند. علی رغم اهمیت موضوع از جنبه ی گستردگی کارهای نشسته ی طولانی مدت و عوارضی که به دنبال دارد، مطالعات محدودی در این حوزه صورت گرفته است؛ بنابراین، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی روند تغییرات سطح فعالیت و خستگی عضلات بالاتنه در وظایف نشستن طولانی مدت است.

در این مطالعه، از 20 آزمودنی (10 مرد و 10 زن) که از جامعه ی دانشجویان و با حداقل 5 سال سابقه ی کار با رایانه و در بازه ی سنی 20 تا 30 سال انتخاب شدند، درخواست شد تا سه نوع وظیفه ی کار با کامپیوتر را به صورت تصادفی به مدت 90 دقیقه (هر وظیفه 30 دقیقه) انجام دهند. شاخص های مورد بررسی در این مطالعه، ناراحتی درک شده و خستگی عضلانی است. به منظور ارزیابی ناراحتی درک شده، از پرسشنامه ی Visual Analogue Scale (VAS) و به منظور ارزیابی خستگی عضلانی، از دستگاه الکترومایوگرافی و از شاخص های RMS و MPF استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از نرم افزار متلب و SPSS استفاده شده است.  

با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که میزان ناراحتی درک شده در اندام های بدن در طی انجام وظایف نشسته، به صورت معناداری افزایش پیدا می کند. زمان، دارای اثر معنی داری از لحاظ آماری بر سطح فعالیت عضلانی عضلات تراپزیوس فوقانی راست UTR))، ارکتور اسپاینی گردنی راست (ESCR) و ارکتور اسپاینی سینه ای راست (ESTR) است (0/05>p). همچنین جنسیت، بر روند تغییرات سطح فعالیت عضلات UTL و ESCR دارای اثر معنی داری است. به علاوه، یافته ها، موید اثر تعاملی زمان و جنسیت بر سطح فعالیت عضله ی ESTR است. زمان نیز اثرات معنی داری از لحاظ آماری بر شاخص فرکانس میانه ی (MPF) عضلات UTR، ESCR، ESCL، ESTL و ESLL دارد.

یافته های به دست آمده، نشان می دهد که با گذشت زمان، علاوه بر افزایش ناراحتی، سطح فعالیت عضلات نواحی گردنی و توراسیک افزایش یافته و همچنین خستگی عضلات این نواحی طی بلوک های زمانی وظیفه ی نشستن، افزایش می یابد.