اثرات تمرین تناوبی شدید و مکمل کورکومین بر مقدار پروتئین های شوک گرمایی 60 و 20 و بیان میکرو RNAهای 21 و 30 در بافت قلب موش های صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر مقدار پروتیین های شوک گرمایی و بیان ژن میکرو RNA های بافت قلبی موش های صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک بود. 40 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی شامل کنترل، کورکومین، تمرین و توام(کورکومین+تمرین) تقسیم شدند. آرسنیک پنج میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز و کورکومین 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز در کل دوره تحقیق به صورت خوراکی مصرف شد. تمرین تناوبی شدید به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه(متشکل از 10 تناوب دویدن 4 دقیق های با شدت معادل 85-90 درصد vo2max و با دوره های استراحتی فعال 2 دقیقه ای) اجرا شد. مقدار پروتیین و بیان ژنی به ترتیب توسط روش های وسترن بلات و PCR اندازه گیری شدند. مقدار بیان miR-21 تفاوت بین گروهی نداشت(05/0<P). در هر سه گروه مداخله، مقدار پروتیین های HSP60، HSP20 و بیان ژن miR-30 به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود(001/0P<). همچنین مقدار پروتیین های HSP60، HSP20 در گروه توام بیشتر از هر دو گروه تمرین و یا کورکومین بود(05/0P<). مواجهه با آرسنیک از طریق تغییر مقدار پروتیین های شوک گرمایی و نیز بیان میکروRNAها شاید سبب افزایش آسیب پذیری کاردیومیوسیت ها شود. تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین هم شاید در کاهش اثرات مضر آرسنیک بر قلب موثر باشند، ولی مداخله توام احتمالا فواید بیشتری داشته باشد. اما به دلیل نبود شواهد تحقیقی مشابه و عدم اندازه گیری جامع عوامل تاثیرگذار، هنوز نیاز به انجام تحقیقات بیشتر باقی است.