تاثیر دوزهای مختلف مصرف حاد آب چغندر بر عملکرد بی هوازی در افراد تمرین کرده

هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر دوزهای مختلف مصرف حاد آب چغندر بر عملکرد بی هوازی در افراد تمرین کرده بود.

روش شناسی: 

در یک طرح آزمایشی تصادفی (هدفمند و در دسترس) متقاطع، دوسوکور و کنترل شده با دارونما، 9 فرد تمرین کرده که حداقل 150 دقیقه در هفته و دست کم به مدت 6 ماه فعالیت بدنی داشتند (سن: 33/1±44/20 سال، شاخص توده بدنی: 27/3± 55/20 کیلوگرم بر متر)، طی 3 هفته به صورت تک جلسه (با دوره پاکسازی یک هفته ای)، داوطلب شرکت در پروتکل شدند. شرکت کنندگان 2 ساعت پس از مصرف70 میلی لیتر یا 140 میلی لیتر آب چغندر و یا 70 میلی لیتر دارونما به صورت حاد، آزمون توان بی هوازی مبتنی بر دویدن، آزمون پرش سارجنت، آزمون چابکی ایلی نویز و آزمون 36 متر سرعت را با فاصله استراحت 10 دقیقه ای تکمیل کردند.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد، مصرف حاد دوزهای 70 و 140 میلی لیتر از آب چغندر تاثیر معنی داری بر توان بی هوازی، اوج توان، میانگین توان، حداقل توان، اوج نسبی توان، ظرفیت بی هوازی و شاخص خستگی نداشت. به علاوه، مصرف حاد مقادیر 70 و 140 میلی لیتر از آب چغندر بر سرعت، چابکی و توان انفجاری افراد تمرین کرده نیز تاثیر معناداری نداشت.

نتایج نشان داد که مصرف حاد دوزهای 70 و 140 میلی لیتر آب چغندر هیچ مزیت عملکردی برای توان بی هوازی و مولفه های آن، چابکی، سرعت و توان انفجاری در افراد تمرین کرده ایجاد نمی کند.