واکاوی حکم جراحی زیبایی محض در اعمال عبادی بعد از وقت

جراحی‎زیبایی محض یکی از اقسام جراحی ‎زیبایی به شمار می‎رود که تنها به دلیل دست یافتن به زیبایی انجام می‎پذیرد، اما آن چه در این جراحی مدرن و نوظهور مهم می‎نماید ممنوعیت بعد از عمل جراحی است که شخص برای رسیدن به بهبودی کامل ملزم به رعایت آن است و استفاده نکردن از آب جهت انجام اعمال عبادی از جمله آنهاست. از همین رهگذر ضروری نبودن و لزوم تفویت مقدماتی همچون وضو و غسل نسبت به برخی از اعمال عبادی موجب پدیدار شدن اختلاف نظر هایی نسبت به مشروعیت این عمل در میان فقیهان شده است به طوری که برخی حکم به جواز عمل جراحی ‎زیبایی محض نموده و برخی نیز اگر چه انجام چنین عملی را مشروع نمی‎‎‎دانند، اما نسبت به قضا و اعاده نمودن اعمال به جای آورده شده یکسان نمی ‎‎‎اندیشند. یافته‎ های این پژوهش که بر اساس رویکرد تحلیلی - اجتهادی سامان‎ یافته، حاکی از آن است که انجام عمل جراحی محض بعد از داخل شدن وقت اعمالی همچون نماز جایز نبوده و در صورت انجام آن لازم است مکلف اعمال خویش (مانند نماز) را با تیمم به جای آورد، اما نیازی به قضا و یا اعاده اعمال انجام شده در زمان بهبودی نیست.