اثر آب شور مغناطیسی شده بر عملکرد و اجزای عملکرد توت فرنگی (Fragaria ananassa cv. Silva)

هدف از این پژوهش تاثیر تنش شوری تحت تاثیر میدان مغناطیسی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه توت فرنگی می باشد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال های 1400 و 1401 در شهرستان نکا انجام شد. تیمار شاهد شامل آبیاری کامل در تمام مراحل رشد گیاه و با آب معمولی (غیرمغناطیسی) بود. تیمارها شامل نوع آب آبیاری در دو سطح (آب غیرمغناطیسی (W1) و آب مغناطیسی (W2)) و شوری آب در سه سطح (86/0 دسی زیمنس بر متر (S1)، 20 میلی مولار کلریدسدیم (S2) و 40 میلی مولار کلریدسدیم (S3) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر نوع آب آبیاری و سطوح مختلف شوری آب بر طول، قطر، تعداد میوه در هر بوته، وزن میوه، زیست توده و عملکرد بوته در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. به طور متوسط طی دو سال کشت توت فرنگی با اعمال میدان مغناطیسی، طول، قطر، تعداد میوه در هر بوته، وزن میوه، زیست توده و عملکرد بوته به ترتیب 76/9، 14/14، 05/23، 6/27، 08/27 و 36/28 درصد افزایش نشان داد. با افزایش 20 و 40 میلی مولار کلریدسدیم، خصوصیات فیزیکی میوه توت فرنگی و عملکرد کاهش یافت. بیشترین کاهش مربوط به تعداد میوه در هر بوته در سطح شوری 40 میلی مولار کلریدسدیم بود که نسبت به تیمار شاهد 69/56 درصد کاهش یافت. نتیجه نهایی این پژوهش نشان داد که با استفاده از فن آوری آب مغناطیسی می توان از سطوح کم شوری استفاده نمود و مقدار عملکرد توت فرنگی را بهبود بخشید.