امکان سنجی فنی و اقتصادی به کارگیری مبدل حرارتی لوله گرمایی برای بهبود رطوبت زدایی در هواساز

در این مقاله برای اولین بار استفاده از لوله گرمایی به منظور بهبود رطوبت زدایی در هواساز در شرایط اقلیمی گرم و مرطوب ایران مورد مطالعه فنی و اقتصادی قرار گرفته است. در این راستا دو نوع ساختمان یکی با 100% هوای تازه و دیگری 25% هوای تازه در نظر گرفته شده است. محاسبات همزمان کویل سرمایشی انبساط مستقیم و مبدل حرارتی لوله گرمایی ارایه شده و نتایج آن با نتایج نرم افزار یک شرکت معتبر سازنده مبادله کن حرارتی لوله گرمایی مقایسه و اعتبارسنجی شده است. همچنین محاسبات مربوط به عملکرد هواساز مجهز به لوله گرمایی با هواساز مرسوم مقایسه شده است. بر اساس نتایج محاسبات صرفه جویی انرژی، استفاده از WAHP در هواساز دارای 25% هوای تازه، موجب کاهش 25% مصرف برق می شود در حالیکه در هواساز دارای 100% هوای تازه 5% مصرف برق کاهش می یابد. در محاسبات اقتصادی، دو سناریو در نظر گرفته شده است؛ اینکه لوله گرمایی به عنوانی جزیی از هواساز جدید در کارخانه نصب شود و یا اینکه لوله گرمایی بر روی هواساز موجود و در حال بهره برداری نصب شود. بر اساس نتایج، فارغ از مساله صرفه جویی انرژی، هواساز جدید مجهز به لوله گرمایی بیش از 20% ارزانتر از هواساز مرسوم است. بهای انرژی از دو دیدگاه در نظر گرفته شده است: دیدگاه مصرف کننده و دیدگاه حاکمیتی. در یکی از سناریوها نرخ بازگشت داخلی از دیدگاه حاکمیتی 45% بوده و دوره بازگشت سرمایه حدود 5 سال است.