اثر اسید هیومیک بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی چمن ورزشی در شرایط تنش خشکی

با توجه به نیاز آبی زیاد چمن در مراحل رشدی و محدودیت منابع آبی، یافتن راه کاری مناسب برای کاهش نیاز آبی چمن ها در فضای سبز از اهمیت زیادی برخوردار است. در آزمایش اول تیمار پلی اتیلن گلایکول (صفر، 5/2 و 5 درصد) و اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) در مرحله جوانه زنی چمن ورزشی اعمال شد و در آزمایش دوم محلول پاشی برگی با اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) و دوره تنش خشکی (100 درصد و 30 درصد ظرفیت زراعی) در مرحله استقرار چمن اجرا شد. در آزمایش اول در حضور غلظت های مختلف پلی اتیلن گلایکول هرچند وزن خشک گیاهچه افزایش یافت ولی بیش تر شاخص های جوانه زنی نسبت به شاهد کاهش یافت. در آزمایش دوم، تنش خشکی سبب افزایش 10 برابری پرولین، کاهش محتوای آب نسبی، وزن تر و خشک اندام هوایی چمن نسبت به عدم تنش در شرایط گلخانه شد. محلول پاشی اندام هوایی با 250 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک سبب کاهش ارتفاع و تراکم اندام هوایی در شرایط تنش خشکی شد. اعمال تنش خشکی در هر سه سطح اسید هیومیک سبب کاهش طول اندام هوایی شد. بنابراین می توان اظهار نمود که محلول پاشی برگی اسید هیومیک در شرایط آبیاری در حد ظرفیت زراعی می تواند شرایط فیزیولوژیکی را بهبود بخشیده و منجر به افزایش تراکم چمن و طول شاخه گردد ولی کاربرد محلول پاشی برگی اسید هیومیک در مهار تنش خشکی چمن موثر نبود.