رویکردی به رابطه اقتدار نظامی با مذاکره در اندیشه فرمانده معظم کل قوا

گفتگو و روابط سیاسی به تنهایی نمی‏تواند باعث اقتدار سیاسی شود. البته گفتگو شرط لازم است، اما کافی نیست. اقتدار سیاسی زمانی به دست می‏آید که گفتگو همراه با قدرت نظامی و قدرت بازدارندگی باشد و به همین دلیل اقتدار نظامی علاوه بر اینکه گفتگوهای سیاسی را آسان می‏کند، باعث اقتدار سیاسی هم می شود. هدف اصلی این مقاله رویکردی به رابطه اقتدار نظامی با مذاکره در اندیشه فرمانده معظم کل قوا می باشد. این مقاله از نوع کاربردی و به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و حجم نمونه 74 نفر است. روش جمع آوری اطلاعات میدانی و کتابخانه‏ای می باشد، که ابتدا بیانات مرتبط مقام معظم رهبری (تعداد 30 فیش)، به عنوان بعد استخراج و از طریق پیمایش و نظر خبرگی، مولفه‏بندی و شاخص گذاری گردید، سپس بر اساس مطالعات اسنادی و کتابخانه‏ای مطالب مرتبط(تعداد 21 فیش)، به عنوان بعد استخراج و از طریق پیمایش و نظر خبرگی، مولفه‏بندی و شاخص گذاری گردید. بر اساس یافته های تحقیق، تعداد 12 عامل بیان کننده رویکرد رابطه اقتدار نظامی با مذاکره در اندیشه فرمانده معظم کل قوا هستند. این عوامل عبارتنداز: توان موشکی؛ اقتدار نظامی؛ افزایش قدرت بازدارندگی؛ قدرت و نفوذ منطقه ای؛ پیشرفت و افزایش توانمندی؛ خدامحوری و مجاهدت در راه خدا؛ اقتدار دفاعی؛ استقلال؛ حضور فعال و مقتدرانه و اثربخش؛ پایبندی به اصول و آرمان ها؛ توان نهضتی و همگرایی با گروه های جهادی جمهوری اسلامی ایران.