ارزیابی برخی صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیک گیاه گلرنگ تحت شرایط خشکی و محلول-پاشی کودهای آلی

یافتن راه کارهای افزایش تحمل گیاهان در شرایط تنش خشکی از اهمیت زیادی برخوردار است. به منظور مطالعه اثرسطوح تنش خشکی و برخی کودهای آلی بر صفات کمی و کیفی گلرنگ (رقم گلدشت) آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل (چاه نیمه) در سال زراعی 96-1395 اجرا شد. عامل اصلی سطوح قطع آبیاری بر اساس مراحل رشد گیاه: شاهد (آبیاری کامل)، آبیاری تا مرحله تشکیل طبق ساقه اصلی و آبیاری تا مرحله تکمیل گلدهی و عامل فرعی پنج سطح تیمار کودی: شاهد (عدم کاربرد)، کود آمینومیکروپاور، اسید هیومیک، هیومیکا و مکمل ارگانیک با مقادیر دو در هزار است. بیش ترین ارتفاع بوته (76/69 سانتی متر)، تعداد برگ در بوته (43/78)، تعداد شاخه فرعی (2/6)، وزن گلبرگ (47/18)، درصد روغن (2/34)، کلروفیل a، b و کارتنویید (به ترتیب 51/11، 37/3، 40/2 میلی گرم بر گرم وزن تر) از تیمار محلول پاشی با اسید هیومیک و آبیاری کامل حاصل شد. تنش شدید و عدم کاربرد کود آلی باعث کاهش صفات ارتفاع بوته (7/27 %)، تعداد برگ (5/19 %)، تعداد شاخه فرعی (5/35 %)، وزن گلبرگ (50 %)، درصد روغن (48 %) و کلروفیل a، b، کاروتنویید (به ترتیب 33 %، 38 % و 27 %) نسبت به شرایط آبیاری کامل و محلول پاشی اسید هیومیک شد. فعالیت آنزیم کاتالاز (97 %)، پراکسیداز (99 %) و میزان پروتیین دانه (62 %) در اثر اعمال تنش و محلول پاشی اسید هیومیک افزایش داشت. در مجموع به نظر می رسد محلول پاشی با اسید هیومیک در مقایسه با سایر کود های آلی مورد استفاده در این پژوهش می توان در شرایط تنش خشکی به نتایج مطلوب تری دست یافت.